son söz gelmeden
sönmeli gecenin karanlığı
güneş süzmeli
son ile başlangıç kardeş olmalı
dargınlıklara küskün
el ele
ten tene
değmeli..
demeli...
varılan son nokta
yıkık duvar kıyısında
biterse
gülmeli..
pervasızca...
son sorusu söylenmeden
bir cümle
ayrılıklara gebeyse
ve
yalnızlığı doğuracaksa
sensizlikler
yeniden başlamalı
herşeyi anlatmak için
çok uzun
bir şeyi anlamak için
çok kısa olana..
hayata....
Kayıt Tarihi : 8.10.2008 19:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sedat Yükseker](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/08/son-289.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!