Son Şiiri - Ersoy Oktay

- I -

Boşuna beklemişsindir.
Umut bitmiş, hayal tükenmiştir.
Gözlerin uzayıp giden rayların
Bitişme noktasındadır.
Ya bir vapur dumanına dalmış bulursun kendini,
Ya da açılmayacak Kapının paslanmış menteşelerinde,
İnce bir örümcek ağındadır kulağın.
Dünya sağırdır, ulaşmıyorsa sevdiğine feryadın.

Mucize, çok eskilerde kalan hikâye.
Kalın kafanın almadığı ise, olmamıştır olmayacağıdır.
O yapmıştır tercihini, hapsetmiştir kendisini sensizliğe.
O kadar büyüktür ki hapishanesi,
Kalmaz seni alacak zerre kadar alan, yeryüzünde

Yalnızsındır, nerede olduğunda önemli değildir.
Ya da kimin tuttuğu ellerini,
Hava da kalırsın.
Kalbine yenilmişsindir,
Bedenin zerre olmuştur Kâinatı yüklenen.
Yakutlarla bezeli taht ta otursan,
Dünyanın en fakirisindir.

Yalnızlığın sınırlarını kim çizebilmiştir.
Bu yalnızlık, tek olduğundan kaynaklanmaz bilirmisin,
Derin bir nefes al,
Ya da onun yaptığı gibi
Yanağından bir makas 'kendimim benim'
Sen de sev kendini, yüce bir dağsındır.
Boşveerrr, Kimi ararsın yanında,
Rakı arkadaşın, balık sırdaşındır.

Hele birde boğaza doğru ver yüzünü
İşte o an dünyanın, en ıssızı
En suskunu kalbini seversin.
Susmasını seversin kalbinin,
Ruhuna nefes aldırmasını.
Birde uzaklardan Buselik duyarsın. Bir nihavent
Dersin kendine İyi ki varsın.

Bir dostunun sesine muhtaç hissedersin.
Konuşsa da duymasam dersin.
Bilirsin söyledikleri senin tesellin değil
Ama konuşsun istersin,
Değer versin.
Nasıl olsa zamanı gelir
Ona da borcunu ödersin.

'Olacak galiba yapacağımla'
başlar günün

'Sus yüreğim sus yetmedi mi çektiğin'le
Akşam edersin.

- II -
Ey Seni ele avuca Sığmayan
Boyuna posuna bakmadan âlemleri içine alan kalbim
Nesin ki sen?
Alt tarafı ikiyüzelli gram et.

Bu Ne çelişki,
yok mu başka safsata.
Yalvarırım ruhum, ver artık bir mola,
Bu fikir çilehanesinde ne kadar dururum daha.
Allahım yardım et.
Gün doğsun ve çıksın artık beynimdeki yarasa.

Hazır mısın yeni güne?
Sil baştan aynı şeyleri çekmeye..
Dönme dolaplar oyuncağın değil senin
Büyüyemedin,
Hazırsın yeni silleler yemeye.
Her yere yaz, kalemler bitsin
Bitmesin acım, hazır değilim sensizliğe.

Hani kahramandın,
Kocaman yüreğin,
Kimselerin baş edemeyeceği
Güçlerin vardı.
Sarıldığında dünyaya sarılıyordun.
Kucaklıyordun bütün âlemi.
Boşluklara vur şimdi kendini.
Bildin mi gücünü aldığın kimdi.

Hakikatten hiç mi sebep?
Yoksa ben mi hafife alıyorum ?
Bu çileyi çekmeye değer ne var,
Öyle karanlık ki bu yer, kıskanıyor, zindanlar.

Seni bana versinler
____________bir an
sonra öldürsünler,
çivilerimi söküp
indirsinler çarmıhtan.

- III -

Aşk hak edilmez,
Serseridir bilir misin?
Emekle ilgisi yok.
Emekle emekle yol katedemezsin
İsteyene Engel,
İstemeyene Yol Bulunmaz.
Yürü dersin buna,
ondan daha iyi kim sever ki?
inat eder, keçidir,
Sen dur dersin.
Bir acizin eteklerine kaçar.
O aciz Tutar kulağından seni
karaborsada satar.
Satılık bir ruhun,
sana biçeceği değer
ne olabilir ki?

Ne olur sanki?
Kaldır kafanı da bak güneşe,
Biliyorum, tercih edemiyorsun.
Bir güler yüzüne,
Bin kere doğsa nafile
Öğretsene,
Seslensene, söylesene.

Yar,
Bana sevgi ile son bir kere bak
Sonra sapla hançerini,
İstediğin her yere.
Sensiz nefes alsam ne,
Ya da onun gibi yap.
Dönmemek üzere git burdan
Dönülmez bir sefere

- IV -

Cesedin tabutun kadar.
Çığlıkların boşluğadır.

Gelmemiştir,
Ne dersen de bitmiştir.
Oyun sona ermiş.
İstanbul gözlerini kapatmıştır.
Şair sahneden inmiş.
Şiir bitmiştir.

22/01/2008