Ay ışığı yıldız teni vuslatlara
kısır bir ömrün
son kahramanlarıyız
Gül kurusu yetim sayfalarda
Bütün sıfatlar tersine döndü kendinin
Eylemi yaşanmamış bir tümcenin
son kurbanlarıyız
arkada
ensesinden vurulmuş
yeşil gözlü bir bahar bırakıldı
hayat
içimizin sığ sularından terlerken dışarı
kalbimizin bozkırlarını yakmaktayız
zamanı gelmişliğin kanıtıdır
bütün cellatlar öldü
ve filmin
son cümlesi kaldı akıllarda:
anneciğim bilyelerim nerde! ...
Kayıt Tarihi : 5.1.2008 00:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Müslüm Danaoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/05/son-253.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!