Ömrümün en Sonbaharındayım.
Kış yakın,
Baharım yok.
Bir yolcuyum sanki.
Boşa direnişler uzayan yollara.
Ömrümün en son Durağındayım.
Duruyorum,
Başka yolum yok.
Dipsiz bir kuyu var önümde.
Düşmekten korkuyorum.
Ömrümün en Derinindeyim.
Düşüyorum,
Çıkışım yok.
Hasta yüreğim titreyen ellerimden aciz,
Ellerim üşüyen dizlerimden.
Ömrümün en Kışındayım.
Üşüyorum,
Güneşim yok.
Boşa harcadığım düşlerimle,
Her şeye hasret gidiyorum.
Ömrümün en Gurbetindeyim.
Özlüyorum,
Vuslatım yok.
Bir günün beş vaktinden,
Bitmeyen bir geceye gidiyorum.
Ömrümün en Karanlığındayım.
Uyuyorum,
Sabahım yok.
Kurumuş dallarımdan,
Sararmış yapraklarımı döküyorum.
Ömrümün en Sonbaharındayım.
Kışım Geldi….
Baharım yok…..
Kayıt Tarihi : 16.7.2007 15:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insanların en zor anları sağlıklarını kaybettikleri zamanlardır. şiirimiz de sağlığını kaybetmiş bir insanın hastahanede aklından geçenlerden ibarettir.
namık cem
TÜM YORUMLAR (1)