Son (2) Şiiri - Mustafa Aslan 2

Son nefes verilecegi an, hersey bastan canlanir,
Içi içine sigmaz, göz yasini döker,
Bastan baslamak ister, ama yanilir,
Sonu geldi hayatin, baslangiç mumu söner.
Sessizlik çöker ve dünya kararir,
Yasanilanlar artik mum isiginda aranir,
Umutlar tükendi artik, yolun sonu bu,
Arkanda birsey biraktin ise, bunlar güzel anilir.
Son sözünü söyleyemeden,
Içini dünyaya dökemeden,
Son göz yasini sileme'den,
Gittin sen,
Kimseye bir neden veremeden.
Boynun borcuydu bu hayat,
Belki ödedin,
Belkide ödeyemedin,
Ölmeden.

17'04'2008 23:29