Son Şiiri - Sevnur Şaylan

Belki bir sondayım,
Belki sonsuzluğun başlangıcı...
Ya yaralı olarak veda ediyorum yalana,
Ya yaralı olarak başlıyorum gerçeğe...
Ne farkeder,hepsi aynı aslında,
Bir önceki,sonrakini kovalar daima,
Herşey değişir bu ayrımda,
Aynı olan bir tek şey kalır oysa,
Sensiz bir geçmiş,
Sensiz bir gelecek bana...
İkisinin de adı sondur benim aklımda,
Sondaydım,sona gidiyorum...
Hal böyleyken,
Tüm başlangıçlar,sonum oluyor,
Bir kere ölümüm ardından,
Binlerce ölüm darbesi yiyorum adeta...
Biten bir hayata,
Ölü bir edayla,
El sallıyorum aylarca...