Dumanlı başım,gözler buğulu,
Olmayan melodi çınlıyor,
Sesi yalnız benim kulağımda.
Benden hiçbirşey kalmayan bedenimde,
içim senle dolu oturuyorum.
Kendime her gelişimde,
tekrar sömürüne uğruyorum.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
içim senle dolu oturuyorum.Ne kadar güzel bir benzetme .tebrikler üstad.
Aşk kendi içini görmek ve orda başka bir varlığı yaşatmaktır. Gerisi önemli mi?
Şimdi ben senden ibaretken,
Sende kendimi hiç göremiyorum.
//
'Sanırım karşılıksız sevginin duygu dolu az ama öz anlatımı olmuş,kutlarım sevgiler....'
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta