Açıldı uyku sersemi pencere kanatları.
Yaşanmışlığın özlenen kalıntıları yansımakta
camın aynasından.
Işık parıltıları okullu çocuk siluetleriyle oynaşmakta.
İmreniyorum güleç yüzlü çocuklara, seyrederken...
Daha dün kandırılmış çocukları görmüşken,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta