Yürüdük kömür ocağına
Düştük ölümün kucağına
Bu kader değil büyük ihmal
Gömüldük zulmün sapağına
Madenciyiz koşturuyoruz
Soma Dağ’ını eşiyoruz
Kömür ocağı çok derindir
Yeraltında hep üşüyoruz
Bıktık düzenin açlığına
Gaz, zehir, ateş kaçağına
Yine ölüme yenik düştük
Doyamadık yâr yanağına
Her yer gaz, göz gözü görmüyor
Kimi ölmüş kimi inliyor
Maden ocağı gece gibi
Zaman durmuş güneş doğmuyor
Biz vurdukça maden inliyor
Her yer inim inim çınlıyor
Şu sahte düzen yıkılmalı
Alev yağıyor can yanıyor
14.05.2014
İstanbul
Kayıt Tarihi : 14.5.2014 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duyarlı yüreğinize sağlık
Yanan yüreklere sabır diliyorum
Analar bacılar gelinler çocuklar yine ağladı
Taş kalpler utansın
Saygılar! ....
TÜM YORUMLAR (1)