Soma Şiiri - Adem Çimli

Şüphe taşıyordu kamyonlar 
Asfalta çamurdan izler bırakarak 
Yanmış cesetleri seyrediyordu güneş
Gözlerini alamıyordu Kömür olmuş adamlardan
Sönmüş ocaklarından  
Utanç yürüyüşü başlamıştı
Yunan işgalinden başı dik çıkmış 
Bakırçay Ovası’ndan

İlerliyordu zaman 
Bin yaşında bir çamın 
Yorgun kokusunda uçuyordu 
İz bırakmadan

Bilinmeyeni öğretiyordu toprak
Daha derindi okyanustan 
Göğsünde hayat yeşertiyordu
Özündeki ateşi soğutmadan

Öğrenciydi ellerim
Erguvan olmayı öğreniyordu
Önce kırmızı ve mor
Sonra yeşil ve mavi