Hiçbiri muhtaç değildi ekmeğe, suya, soluğa
Gel gör ki hasret gittiler anaya, babaya, çocuğa
Sen yaşarken giriyordun yerin bin metre altına
İki metre mezar ne ki usulca uzan tahtına
Alnın terli rızkın helal rahat uzat ayakları
Kirletmez beyaz kefeni çıkarma sakın botları...
Kayıt Tarihi : 20.10.2018 03:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!