Soma Şiiri - Süleyman Demirsoy

Elim kara yüzüm kara
Gönlüm kara gözüm kara
Gün mü kara baht mı kara
Bakın soma diyarında

Hergün giderken ocağa
Eşe dosta ettik veda
Umutlarım yarım kaldı
Güneş doğmuyor burada

Isıtmıyor artık soba
İçim titriyor baksana
Anaların yüreğinde
Bir ömür döner yangına

Yerin binlerce altında
Ateş düştü umuduma
Gözü yaşlı yavrularım
Beyin sanki umurunda

Vefasızlar almaz önlem
Mezar oldu ekmek teknem
Beni böyle hiçe sayan
Sanada olsun cehennem