Kömür; kor oldu..
Yaktı; SOMA…
Nefesi kesilenin, ölü kalplere, kör vijdana nefes üflediği yer; SOMA
Bir milletin aynı gönülde birleşip, tek yürek ağlaştığı yer SOMA
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta