Soma Şiiri - Serhat Yıldırım

Kömür karası var yüzde simada
Bir fırtına koptu maden somada
Üç yüz şehit var herkes komada
Gitti kömür bitti ömür madenci

Kapkara yüzleri korkuyla sindi
Ne dert keder bitti ne acı dindi
Ulusta bayraklar yarıya indi
Gitti kömür bitti ömür madenci

Kazma kürek vurup kapkara taşa
Demek kaderizle kaldız baş başa
Sizler ölüp gittiniz duymaz bey paşa
Gitti kömür bitti ömür madenci

Azrail'mi gelmişte hepsi bir anlık
Madenin içi neden sesiz karanlık
Evde ocakta bekler demli çaydanlık
Gitti kömür bitti ömür madenci

Onlara haramdır şöyle gezmesi
Revamıdır bu madenciyi ezmesi
Sedyeye uzanmaz kirli çizmesi
Gitti kömür bitti ömür madenci

Bilmiyorum bu düzene ne demeli
Bozuk baştan bu sistemin temeli
Yarar geçer nice karanlık tüneli
Gitti kömür bitti ömür madenci

Kömür çıkarırken kazma kürekler
Buna dayanır mı yufka yürekler
Yıkık viran oldu bir bir direkler
Gitti kömür bitti ömür madenci

Kara elmas çekti felek kuradan
Ekmeği çıkarır kömür karadan
Kalanlara sabır ver sen yaradan
Gitti kömür bitti ömür madenci

Hepsinin'de derdi ekmek kokusu
Yer altından gelir ölüm korkusu
Eceli gelenlerin gelir uykusu
Gitti kömür bitti ömür madenci

Büyük başlar nebalanır sömürden
Nicesinin ocağı söndü kömürden
Her dakika bir taş düşer ömürden
Gitti kömür bitti ömür madenci

Yer altında gece gündüz sıcakta
Çalışırlar maden için ocakta
Kimisinin bebeği var kucakta
Gitti kömür bitti ömür madenci

Giyinemez türlü renkli libası
Boşa gitti hem emeği çabası
Kiminin kardeşi kimin babası
Gitti kömür bitti ömür madenci

Sarılı tabutlar çıkar yüzlerce
Yaşları süzülür siyah gözlerce
İhmal mi kader mi nedir sizlerce
Gitti kömür bitti ömür madenci

Yangın çıktı trafolar patladı
Karbon monoksit gaz atladı
Acıları sancıları bine katladı
Gitti kömür bitti ömür madenci

Bu kadere bu talihe kızdık
Hiç durmadan maden kazdık
Tüm Duvarlara ölüm yazdık
Gitti kömür bitti ömür madenci

Ağızlar zehr oldu yemez çiğidi
Şarkışlalı gömdük nice yiğidi
Peygamber buyurmuş göçük şehidi
Gitti kömür bitti ömür madenci