Soma... Şiiri - Burhan Kale

Bir ateş gibi düştünüz yüreğime…
“Hadi, hadi” sesleri geliyordu utandım;
Bir karanlık madene giriyordum Soma’da,
Bembeyaz örtülerinize ayak basmaktan utandım…

Ağlayın annem babam kardeşim ağlayın
Son kez de olsa yüzünüzü göremedim
Sevginizi taşıyan kalbim tek zenginliğim
On dokuz da olsam küçüğüm diyemedim,
Yokluğumdan, yoksulluğumdan utandım…

Daha göreceğim çok günler vardı;
Güneşi bulmak için vuruyordum kazmayı…
Güneşi bulmak için;
Ey can bakışlı anam, senin içindi o güneş…
Ey boncuk gözlü kız kardeşim, ilaç paran içindi…
Güneşi bulamadığım için utandım…

Ey şair yüzümün nerede olduğunu sorma,
Gözümde bir bakış yakala ve anla…
Ferhat benim sen ol Şirin,
İnsanlar çabuk unutur
Sen unutma ey şair
Bir yara gibi içerinde kalsın Soma…