alır götürürdü geceyi rüzgar
karanlığın siyah saçlarını
ölümün sarı saçlarına katarak
bir çocuk ağlardı
suskun gecede karanlığı yırtan
bir sel olu akardı
ve rüzgar dolaşırdı kapı tokmaklarında
ölümün habercisi gibi
yağmur pencerelerde oynarken gelirdi ölüm
aynada kendimi ararken gelirdi
ve bir ağıta dönüşürdü
soluk gecelerde
çocuğun karanlığı yırtan sesi
Kayıt Tarihi : 5.8.2001 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!