Solmuş Güvercin Şiiri - Erva Özbaba

Gözlerim kapanmış ve çıkmışım dışarıya
Kelimelerin sonu görünmeden
Ne ardıma bakmışım
Ne yanımın boşluğuna
Koşmuşum sadece hudutlardan çıkana değin
Ki değer ve değecekte
Lisana mazhar olmak
Ardından kaçmak
Ki onlar sandıklarınız gibi değil
Dibi görünmez bir çukur
Yaklaşırsan yanına çekmeyedururlar
Kafandakileri içeriye almadan
Yollar ömürlük yürünür
Gelenler gidenler sayılmaz
Ve hala gelmedi
Uçan güvercinlerden haber
Solmuş bir gül
Ölmüş bir fidan
Ne fark eder ki cinsi
Hepsi bir can
Onlar umursamaz gerçi
Yalnız etrafı olsun
Üstten baka baka
Üç beş kelam yeter,
Gerisi çok
Değmez haline çare olmayana