Solmuş bir veda' dan artakalan

yağmur.. deniz.. gökyüzü.. gece
ve İstanbul
üşüyorum biraz
rüzgara sarılmış bedenim
gözlerimde dalgalar
su birikintilerini eziyorum yavaş yavaş
geçtiğim rıhtımda
yalnızlık takılmış peşime,
ben sevdanın..
hüzün şemsiye açtı
anılar kesti önü
kaçak hatıralar yüklü ceplerim
yanağımdan süzüldü damlalar
yağmur muyum..
boynun bükük oysa suçlarım büyük
kendi acılarından kaçmak mı
hak etmeyenlere sevgi adamak mı
susuyorum daha sessiz
aklım almıyor kalbime sığdırdıklarımı..
yürüyorum tekrar
ruhum ıslak
yağmurlu bir Kadıköy akşamı
kendimi arşınladım-
bir hoşçakal sonrası..