Solmaz Beyitler Şiiri - Tahsin Koç

Bu dünyada, ne lezzet gördüm ne tat gördüm
Bu dünyada,bol bol cefa ve eziyet gördüm

Bütün eziyetim, kendi nefsimedir? Bunu bilin
Ne demek istediğimi bilirseniz, ağlayın yoksa gülün

Çektiği izdi raptır, ezadır, figandır, bülbülün
Her ecrin muhakkak bir karşılığı vardır onu bilin

Bu dünyada öyle insan var, ayağı yere basmamış
Bu insanlar halden anlar mı, derdin çilesini çekmemiş

Ağlayanlar şüphesiz gariplerdir, gülenler arsız,
Dinden nasihat almayan, elbette olur nur’suz

Öyle insanlar gördüm, çok çok uğursuz
Ben Müslüman’ım der, fakat aslında şuursuz

Ey! Bülbül gel oturup da, dertlerimize ağlayalım
Sen yalnız ben yalnız, karaları bağlayalım

Müslümanlar arasında, bir hastalık var gamsız
Bunun tedavisi yok, çok tehlikeli ve amansız

Bu hastalığı, bilende var bilmeyende var
Tedavi olmuyor, çok çok inleyende var

Bir garip çöller, gördüm develeri, yok
Hem ırak, hem kurak, hem susuz, derdi çok

Öyle bir devir yaşıyoruz, kim kimi arar
Aile dağılmış, kimse tanımaz, kimi sorar

Bu devrin,tek ilacıdır cemaat olmak’dır
Yoksa fidanlar gibi, yeşermeden solmak’dır

Tahsin, çok derlere çare arar, durmadan düşünürsün
Bu gamsız milletin yerine, uyuz oldun kaşınırsın

Ankara- 30.04.2011