Solmayan Gül Şiiri - Dost Tutkunu

Hayatımın baharı son kışa vardığında
Mazimin gözyaşları kapımı vurduğunda
Boşa geçen yıllarım karşımda durduğunda
Depreşir her bir anı hayaller kurduğumda.

O anılar içinde hiç solmayan bir gül var
Ayakta dimdik hala üstünde olsa da kar
Kimseler edemedi ona bu bahçeyi dar
Belki ruhu ölmezdi sevmeseydi bu kadar.

İnsanları kendince başka türlü izlerdi
Buğulu gözlerinde binlerce sır gizlerdi
Hayatında durmadan bir şeyleri özlerdi
Gelmeyen bir hayalin yollarını gözlerdi.

Merhametsiz dünyada değişmeyen bir oydu
Hep karşılıksız verip vefasızlığa doydu
İnsanlar çok şerefsiz o gül ise çok toydu
Koklayanlar hep onu aptal yerine koydu.

[email protected]