Solgun Menekşem Şiiri - Hebil Akan

Bir bahar sabahı kapımı çalan
Bir demet menekşe olsan ne vardı
Tozlanmış raflarda atılıp kalan
Kitaplar içinde solsan ne vardı

Menekşem, unutulmuşken gülüşün
Bir kitap içinden çıktığını düşün
Gözümden dökülen her damla yaşın
Anısı olarak kalsan ne vardı

Sayfalar içinden alınca elime
Anlatamaz duygumu hiçbir kelime
Kaybettiğim aşka, sonsuz özleme
Gelip bir çare bulsan ne vardı

Anılarda kalıp solan gülüşün
Mazinin ardında kalan gülüşün
Bir kez gerçek olsa yalan gülüşün
Huzur olup kalbe dolsan ne vardı

Bir acı hatıra getirse de geri
Şu kuru menekşenin başkadır yeri
Ömrüme bedeldir onun değeri
Sen bu hislerimi bilsen ne vardı..