Laleler rengarenk salıvermişti
nostaljik güzelliklerini
yüreğimize sesleniyordu sanki
ne de olsa, hepimiz birer birer
Lale Devri çocukları değil miydik, solgun?
varsın olsun ne çıkar,
solgun laleler gibi,
zamanı geçse de romantik aşkların
eski radyolar gibi çoktan
çatılara atılmış olsa da aşk
hangi güç dur diyebilir ki!
çocukça sevinçlerimize?
içimizden dolup taşan
en coşkulu nağmelerimizi,
kim söküp alabilir yüreklerimizden?
unutmak mümkün mü?
o en temiz, en saf...
en unutulmaz aşklarımızı
kim unutturabilir bize?
kazınmış yüreğimize.
Metin BASOL
Ankara/04.05.2008
Kayıt Tarihi : 20.7.2008 18:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Laleler gibi solgun, yüzlerimiz... Laleler gibi solgun gönüllerimiz.. Ama olsun... Yine de... Sizce de güzel değil mi yaşamak?

TÜM YORUMLAR (1)