Solgun Gül Şiiri - Seyrani Göl

Elimde bir gül vardı,
kokusu hatıralardan süzülen…
Yaprakları birer birer döküldü,
her düşen parça ardında sessizlik bıraktı.

Güneşi unuttu gözleri,
rüzgârla savrulurken
çatlamış toprağa küsmedi.

Sevgi sandığım eller
dokunmadan geçti üzerinden;
sahte sözlerin gölgesinde
renkleri soldu,
dalları kırıldı.

Bir zamanlar kırmızıydı,
bir yürek gibi sıcak…
Ama zamanın soğukluğu
sadece silik bir ton bıraktı geriye.

Şimdi yalnızca duruyor,
sessiz, solgun, bekliyor…
Belki bir gün,
gerçek bir el tutacak onu,
ve yeniden açacak
umutla, sevgiyle…
Her düşen yaprağın ardından
yeniden doğacak.
S.GÖL