Solan İstanbul Şiiri - Turgut Çört

Kadim dostum ne oldu sana böyle?
Neşen, umudun, betin benzin solmuş..
İçinde ne varsa çekinme bana söyle!
Görüyorum ki gözlerin dolmuş..

Baktım yüzüne, gözüne kana kana,
Ah mı desem, vah mı desem sana?
Oklar sana dönmüş dön bir bak arkana,
Anladım ki kem gözler yollarını yolmuş..

Gelişmişsin lakin tüm özelliğin aynı,
Rahat ol, üzülme! Gönül eleğin aynı,
Kilo almışsın ama güzelliğin aynı,
Bence tek değişen zaman olmuş..

Geçmişten bugüne yakına yakına,
Anlatamasan da vardım farkına,
Meğer zaman seni de almış çarkına,
Dönerek Boğaz’ın ortasından vurulmuş..

Derdin çözmekle bitmez ey koca şehir!
Bilirim içinden akar dere, ırmak, nehir,
Kimisi de sorar bu dost acaba kimdir?
Çakırın dostu o şehir İstanbulmuş..