Solan Gün Şiiri - Sadık Korç

Gün şimdi soldu,
Mavi eteklerini geride bırakıp çekildi gökyüzü.
Şehrin damarları, mil tutmuş nehirleriyle ikiye ayırdı bizi.
Sen, başka yolların sessizliğinde kaldın,
Ben ise hâlâ sana bakmakta,
Gözlerim geçmişin kıyısına mıhlanmış gibi.

Asırlık bir köprünün gölgesinde,
Zamana karışmış bir düşüncenin tebdi­linde
Donup kaldım.
Harap eyledin beni,
Kendi zihnimde bile kendime yabancı ettin.

Ve gün, bir kez daha soldu,
Bitti.