Bu şehir bu kadar büyük müydü
gün bu kadar uzun
Ya saatler bozuk
ya zaman akmayı unutmuş
sol yanımı almış beni yarım bırakmış.
Ne günün bulutsuzluğu
ne gecenin yıldız dolmuşluğu
dindirmiyor içimdeki burukluğu.
Bir şey var adı konulmamış
bir şey kimseyle konuşulmamış.
Dört duvara sızlamaktayım
sensizliğin çentikleriyle büyüyen
depremin yıkıntılarını dökerken gözümden.
Kayıt Tarihi : 26.7.2006 13:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan nereye giderse gitsin sürgündedir yüreği
İç titreten bir yalnızlıkla tutunmaya çalıştığın
Tanıdık bir ses, bir koku, bir dokunuştur
Her şey yabancıdır oysa
Bütün evler buz gibi...
Bütün yollar çıkmazda...
Arayıp da bulduğunu sandığın ise,
Beklenenden çok uzakta...'
saygılar
TÜM YORUMLAR (2)