Söküp Atamam Şiiri - Abdullah Tanrıkulu 2

Affet diye değil anla diye yazıyorum.

Ben vurmayı dokunmak

Kırmayı sevmek,

Öfkelenmeyi ise okşamak olduğunu sananlardandım.

Seni öyle özlemişim ki

Adın mıh gibi beynimde çakılı.

Kırıp döktüğüm sövüp saydığım

Geriye dönüp ne kadar kabahat var ise

Hepsinin adına koca bir özür.

Her mutlu anın mutlak bir cezası var gibi

Mutsuzluğun sebebini de kendimde görüyorum.

Konuşurken ağlıyorum

Yazarken ağlıyorum.

Sensiz kendi ağırlığını taşıyan biri bile değilim.

Tanrı kafayı sevdiği kula takarmış.

Benimkisi seninle meşgul.

Seni düşünmeye başlayınca,

Yüreğim bir derin sessizlik çöker.

Arkadaşları dışarıda oyun oynayan

Ben ise hep evde cezalı çocuk durumundayım.

Seni o kadar çok seviyorum ki

Söylerken bile tüketmek istemiyorum.

Ben seni kör gözüm gibi seviyorum.

Kal diyenim bir tek sendin.

Şimdilerde ise

Gel diyenlerin peşinden sürükleniyorum hep.

Bendeki mevsimler hep sen

Bendeki kitaplarda hep sen yazılısın.

Sana o kadar mecburum ki

Mecburiyetimden mahcup bir haldeyim.

Elimdeki mendille

Bir ağlayışımın bir de gülüşümün izini silmekle meşgulüm.

Sen yoksan ben de yokum.

Kendinden başka hiçbir şey öğütmeyen

Değirmen taşı gibiyim.

Sen gideli sadece hayatta kalmak isteyen

Yabani bir ot gibiyim

Suç üstü yakalanmış

Bir çocuğun masumiyeti yok bende.

Sana olan özlemimi

Bu kalemin gücü yetmez yazmaya

Kaçmakta kovalanmakta

Vakit bulamadım sana sevdiğimi söyleyemedim.

Aynı taşın altında ezilince eşitlenir insan.

Seni çok seviyorum

Şair olmadığım halde

Sen dolanınca dilime tümceler birbirine kenetlenir

Eğim eğim eğilir

Erim erim eririm

Benim tek arzum sensin.

Acıyı çağırma bana ne olursun

Ondan bende çok var

Senin hasretin o kadar zor ki

Tek bir gözyaşı gibi

Yanağım ile gözlerim arasında dolaştırıp duruyorum.

Ben seni çok seviyorum.

Seni anan kalbimle konuşur.

Seni anmadığı her an için onu tekmeliyorum.

Sen yanımda yok iken sevdiğim

Kendi hayatıma başka bir kapıdan girmiş gibiyim

Sevdam

Düşmüş bir yaprağın ağaca baktığı gibi bana bakıyor

Ben sensiz

Amele pazarında sona kalmış bir kekeme gibiyim

Ben sana tabiyim

Gidişinle harap olmuş

Kalbime kırık camlar batmış.

Unutulmak mı

Hiç yaşanmış bir şeyi insan unutabilir mi

Sadece alışıyor insan

Bazen iç güdülerimi yokluyorum.

İç güdülerim de susmuş senden dolayı

Ben sensiz karanlıktayım.

Tutsağım,zindanlardayım

Ellerim kollarım bağlı meçhullerdeyim

Kalbimin içi düzensiz bir çiçek bahçesi gibi

Hiçbir özelliği olmayan

Kendini köpek balığı sanan bir sardalya gibiyim

Şu ölümlü tiyatroda

Senden sonra baş rol oyuncusu değil

Sadece seyircisi olurum.

Ben sana aitim.

Sen yoksan ben bir hiçim.

Gözyaşlarım döndü denize.

Ben içinde boğuluyorum.

Bil işte seni seviyorum sevdiğim.

zengezur net