ak düşmüş sakallarından
süzülüp damlayan su damlası donmadan,
bana uzun ömrün muştusunu,
sana zahmet veren yılların boşluğunu,
puştlara acımadan zehir saçan
mavzer gibi tarayan coşkusunu anlatırken,
en nihayetinde, göğe doğru uzanan
minareden yükselen selaların gölgesinde;
gün aydınlandı birden...
başlar çevrildi söken şafağa !
söze girdi bir bilen ve dedi:
"sen dedi dostum, sen buraya çoksun"
sonra akıp gitti sokağa !
13.07.2021 / 21.20
Bandırma
Kamil Çağlar
Kayıt Tarihi : 13.7.2021 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!