Sokarım Duruşuna! Şiiri - Ömer Dalman

Ses tonunu bir perde kalından ayarlarmış
giyimini, duruşunu
oturuşunu kalkışını ahenklermiş
sevincini, coşkusunu pek belli etmez
rolünden, titrinden ödün vermezmiş
bana ne! ?

Sokarım duruşuna, ses tonuna!
Ben adamlığına bakarım,
insanlığına bakarım!
Gerisi hikaye, curcuna
çorbaya tuzdan başka bir bok değil! ..

Ruhtan seslenemiyorsan gönüllere
adamlığınla sağlayamıyorsan otoriteni;
istediğin kadar dik dur
güzel otur-kalk
sesini en kalından ver
bana ne! ?

Karşımda tripten tribe girme
ne kadar ıkınsan da, sıkılsan da
gürül gürül kalın osursan da;
belli kalitesi bokunun!
kokusundan anlarım;
yaman adamım!

Sokarım duruşuna, ses tonuna
adamlığına! ! !

Gönlün geniş olmadıktan
sözün özünden çıkmadıktan sonra,
on taraftan etiketlemişsin kendini
bana ne? !

(Şubat 2008)