Sokaktaki Yalnızlık Şiiri - Ethem Solmazgül

Yürüyordum,
Uykusuzluğumu kaybettiğim sokakta.
Issızdı ve sessiz.
Bir kedi yalnızlığında
Tekmeliyordum pişmanlıklarımı.
Bir hıçkırıktı ilişen kulaklarıma
ve
Koşar adım yürüten ayaklarımı.
Oradaydı,
Çaresizlik timsali
Karşımdaydı
Ve
Ağlıyordu...
Dünden geriye
Dizlerindeki yorgunluk
Ve
Kollarındaki
Aşk boşluğu
Kalmıştı sadece.
Adı neydi,
Kimin umurumdaydı
Ağlıyordu işte
Yalnız kalmanın çaresizliğiyle
Bir tebessümdü sadece
Tüm acılarına ilaç
Biliyordu
Ve
Bir ümitle bakıyordu gözlerime,
Ama
Bende
Ona verebilecek
Sadece
Uykusuzluğumun sebebi kalmıştı...