Ay, sevilmiş bir dost gibi, aheste gidiyor;
Söndü lambaları birer birer sokakların...
Bir kimsesiz, verinsene annemi, diyor,
Sessiz ve tozlu yataklarında durakların...
Hayalim o günden kalma; ve gözlerim kuru;
Uzaktan düğün sesleri, kulağıma doğru...
Sanki korkutan bir sesle matemine yavru,
Geceler, olmadığı kadar feryat ediyor...
Kayıt Tarihi : 2.6.2007 18:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!