Her arkadaşını sever mi insan
Yoksa çıkar uğrunamı arkadaşlık
Sokakta kaybolmuş gençlik
Köşe başında bekler umutları
Makbul geçerdi az biraz sevgi
Çöpe attılar içlerindeki insanlıkları
Hor gördüler yüzdeki gülümsemeyi
Anlam veremediler ateşin soğuk olmasına
Alışmışlardı aile sevgisine
Dinlemeden yargıladılar ağlayanları
Kulak verselerdi içlerindeki titremeye
Belki çıkardı ruhunda kıvılcım..
Kayıt Tarihi : 11.3.2024 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!