Sokakta Bir Garip Şiiri - Hasan Karahisar

Kimsesizin kimlik acısı,
Yoksulun geçim sıkıntısı,
Barksızın açık hava evi,
Yüzünde katmerleşmiş kiri,
Atıklarda hayat arayan elleri,
Kayganlaşmış bir kara deri,
Üzerinde karanlığın göz izleri,
Kim bilir hangi viranede nasipleri.
Yine de dünya nasiplileri,
Zenginliğin içinde,
Yaşayacak kadar
Şans bulan kimsesiz biri.
Mutluluğu ucuz bağımlılıklarda,
Görünüşte bağımsız biri.
Değil mi ülkemin gerçeği?
Yürüyüş balans ister gibi yalpa.
Gözler nereye baksa iz bırakmaktan
Kaçar gibi tutulmaktan,
Nefes almak suç sanki;
Aldığı nefesi korkuyor bırakmaktan.
Gizliyor ellerini pantolonunun cebinde
Bilmesinler, görmesinler kirini.
Ama ne yapsa boşuna;
Gecenin izinden belli
Ele veriyor kendini
Gece herkesin sırrını saklar da
Niçin bir gariptir?
Güçsüz düşünce insan.
Aleyhte şahitliğe yarışır.
Dalıp gidiyor gözüm,
İçimde bir sıkıntı var.
Beynimde
Kimsesizlerin masum bakışları
Dans ediyor hem de haka dansı.
Kimden gizlenmiş sanki
Utanç duvarı masum yüzleri.
Acaba iç dünyasında
Var mı rahat?
Cesaretim var mı ki
Sorayım. Heyhat!

İstanbul, 18.05.2006