Sokakta Bir Garip Şiiri - Cemalettin Turan

Sokakta bir garip gördüğüm zamân
Bükerken boynunu, yüreğim ağlar
Sorarsam derdini, derse ki aman
O ânda sînemi, bir âteş dağlar.

Kırılmış dalları, hep birer birer
Yorulmuş yüreği, durmadan tekler
Mâziyi andıkça, derin of geçer
O ânda sînemi, bir âteş dağlar.

Kiminde anne yok, kiminde baba
Kiminde evlât var, her hâli kaba
Hayâta tutunmak, en büyük çaba
O ânda sînemi, bir âteş dağlar.

Kiminin karnı aç, ekmeğe muhtaç
Hastalık kol gezer, yoktur ki ilaç
Yüreğe dokun der, çâre umut saç
O ânda sînemi, bir âteş dağlar.

Dertleri dağ gibi, üst üste gelir
Bilir ki vicdânlar, gün gün eksilir
İçinden sesiz bir feryat yükselir
O ânda sînemi, bir âteş dağlar.

Bu yara toplumda, bitmez bir yara
Hiç kimse düşmesin, aslâ bir dara
Derler ki dost olmaz, insana para
O ânda sînemi, bir âteş dağlar.