Yıne gecelerine yabancı oldugum bu sehrın ıslak caddelerinde yürüyorum bir başıma.
Soğuk iliklerime kadar işliyor gömlek ceplerime kadar dolan yağmur damlaları tenimi titretiyor.
Bu saatlerde kimse olmuyor sokaklarda,bir gidecek yeri olmayanlar,birde bekleyeni olmayanlara ev sahipliği yapıyor sokaklar, he unutmadan birde sürekli elleri cebinde olanları gorursun yol boyunca yürürken,elleri ceplerindedir çünkü ellerini tutacak bir el yoktur hayatlarında,anlamsızca susarlar ve boş gözlerle bakarlar etraflarına.
Bir de ceplerinde sıkıca tuttukları en sevdikleri tarafından sessizce bırakılan elvedaları vardır onların.
Belkide hayalinde bir çift göz vardır,gecenin karanlığına inat ona hala hayaller kurduran bir çift göz vardır.
Evlerin ışıkları yanmaktadır ve her ışığı yanan evde ayrı bir hayat hikayesi vardır,bir de hiç ışıkları yanmayan evler vardır ki;içinde eşyadan çok yanlızlık vardır o evlerde.
İşte o evlerden birinde oturur elleri cebinde dolaşanlar,belkide bu soğuk gecelerde anlamsızca dolaşmalarının sebebi budur,o yüreğinden dahi karanlık eve girmemek içindir bu asla varacak hedefi olmayan yürüyüşler ve bu faslışahane yıkılmalar.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta