Sokak soğuk... Şiiri - Mertcan Arslan

sokak soğuk...

uzun tırnaklarımı geçiriyorum duvara.
yavaş yavaş indiriyorum ellerimi aşağıya,çıkan seslere inat.
sensizliğime +18 sınırı getiriyorum akıllara zarar.
gömleğimi kesiyorum göğsümün sol yanından.
gömleğimi keserken kalbime değen bıçağın bıraktığı izi izliyorum.
ilk defa kanatmıyorum bir yerlerimi babamın gülümsemesini düşünerek.

odamı saran ağır hasret kokusuna karıştırıyorum birkaç tütsüyü.
yatağın dibine diz çöküp elime tutturduğum sigara ile yazılanları okuyorum.
kırmızı dudağına bir öpücük konduruyorum resmiyle konuştuğum sevgilinin.

hissettiğim şey tarifsiz.
kahkahalarını duyuyorum sadece belli belirsiz.
cebimden çıkardığım vesikalığını inceliyorum;
ruhumun fotoğrafını çekebilir misin yattığın yerden?

oturup sözcüklerle oyun oynayasım var,
her dilde bağıra bağıra ağlayasım.
tek bir ölümle sınırlamak istemiyorum içimdeki seri cinneti.

sokak soğuk,
soğuk soğuk birazda yağmurlu.
damarlarıma sızan; saniye saniye beni çocukluğuma götüren bir aşk,
ben asla camları kırıp üzerinde sevişmedim!

gördüğüm tek yüz senin yüzün.
gülümsüyorum aynaya bakıp.
yoksun ya;
şu an her şey bir küfür bana!

hiçbir şeye ihtiyacım yok senden başka,
aşk beni görünce sokağın ortasında mendil açıyor hala.
sadece huzura ihtiyacım var; gözlerinin siyahında.

geçmişim yok,
dönecek yerim yok; gözlerinde ki cennet dışında!
ben gözlerimin kırıklarını çok iyi yapıştırdım gülüşünle;
ama yeniden kırılmayacak diye bir sözüm de yok!