Sokak Sakinleri Şiiri - Rumeysa Sakarya

Bir sokağın sessiz sakini,
Yürüyordu usulca yolunda.
Sıkıldığını fark etti aynı güzergahtan,
Bir köşe gördü orada.
Dönmek istedi, yolunu değiştirmek istedi,
Bir döndü ki çarpıştı bir yürekle,
Biraz ilerledi bir baktı ki yanında o çarpıştığı,
Ama yol uzun, hayaller uzakta,
Şimdi iş hayalleri yakın etmektir.
Aklını bulandırmak istemez o sokağın sessiz sakini,
Af isteyecekti yanındakinden,
Kafasını bir çevirdi ki o zaten çoktan geride kalmış,
Anladı ki tek çabası yolunu bitirmek olmalıydı,
Eğer geldiği sokağa geri dönmek isteyecekse köşeyi dönmemeliydi insan,
Bunu, o sokağın sessiz sakini çok daha iyi anlamıştı,
Ve sokağından koşarak uzaklaştı.