Sokak Penceresinden Vicdan Mahkemesine

Bir bakış ki tutturmuşlar
Sokağın puslu pencereleri
Hepsinin ardında meraklı bir göz
Her adımda beni izliyor sanki

Bir mahcupluk kaplıyor yüreğimi
Ateşler basıyor vücudumu aniden
Serseri halime bakıyorum öylece
Kızarak nefsime bir mızrak saplıyorum
Hüzün yağmurları doluyor gözlerime
Ve ben sessizce ağlıyorum

Niye bu alaycı gülüşünüz
Neden tiksinti taşıyor gözleriniz
Ben biliyorum kendimi
Bakmayın bana öyle delice
Her anımda yaşıyorum
Nefsimin edepsiz ikliminde

Yeter artık gidin
Bırakın kendimle beni
Günahkarı benim bu dünyanın
Suçlusu benim
Ama siz bakmayın öyle bana
Çekin artık perdelerinizi

İşitiyorum benim için söylediklerinizi
Suçluyum hepinizin gözünde
Sabıkalıyım önünüzde
Ama bütün bunlar gereksiz
Ben zaten yargılıyorum kendimi
Vicdanın mahkemesinde