Kaldırımlar üstünde sokak lambaları aydınlatır beni
Gölgeler eşlik eder sessizliğime
Pencereler hatırlatıyor seni
Koskaca bir efsun düşer gözlerime
Sokakta aç biçare kimsesizlerin gölgesi
Masumiyetlerinin altında ağlayış
Ağlatır onları bir kaç bağlama teli
Kaplerinde insanlığa haykırış
Baksana onlara ey dilrubam
Senin gözlerinin bebeğinde gülüyorlar
Sanki senin efsunun düşmüş suretlere
Bir gülüşle beni ufka çıkarıyorlar
Huzura aç bi çare kimsesizim
Ayakkabılarım vurur topuğuma
Aşk denizinde boğulmuş gemiyim
Alaboralar vurur beni kıyıya
Yine çık o pencereye kaldırımlar büyülensin
Dolunay ne ki sûretinin yanında
Bedenim sen kokulu bir kefen giysin
Sen karışsan keşke toprağımın her karışına
Kayıt Tarihi : 23.11.2023 17:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!