Sokak Lambası Şiiri - Eren Çiçek

sokakta yaşayan kimsesizlerin üzerine çöken karanlığı aydınlatmak için cehennemde yanmayı göze alan günahkar bir sokak lambasının suçu ’güneşi taklit etti’ olarak gözüküyordu kayıt altında halbuki ne doğmasını biliyordu eylül sabahında ne de batmasını becerebilirdi soğuk kış akşamlarında çok istemesine rağmen üzerini aydınlattığı caddede bir kez olsun yürüyememişti dizinin dibinde pinekleyen bankta bir kez olsun oturamamıştı yanından geçen insanlar onu hep; meyvesiz,hiçbir işe yaramayan ağaç olarak görüyordular belki de sırf bu yüzden köklerine ceza olsun diye gövdesine kadar beton dökmüştüler teknik bir hata olmalıydı hala ayakta duruşu kışın tam ortasında çırılçıplak soyunuşu ‘üşümeyeyim…’ diye kimse el sıkışmazdı onunla sadece omuz dayarlardı hı! bir de önlerine bakarlardı etrafına saçtığı loş ışığıyla çıkışı belli olmayan caddelerde yürürken
yere düşmemek için sokak lambalarına tutunurlardı ellerinde sokak lambalarıyla gezerlerdi hırsızlar