SOKAK İTİ VE BEN
Bir it gördüm geçen gün
Peşimden ayrılmadı.
Tek başına yürürken
Nedensizce hırladı.
Mahallenin itiydi.
Nasıl düştü bu hâle
Hep pirzola severdi
Şimdi peşimde köle
Ne doberman ne tazı
Cinsi nedir bilinmez.
Ördek zanneder kazı
Ekmeği de hiç yemez.
Kalıbına bakarsan
Malaklıya benziyor.
Şöyle bir el uzatsan
Ayağını yalıyor.
Aldım eve götürdüm
Biraz dinlensin diye
Koca bir kemik aldım.
Onu kemirsin diye
Eve girip havladı
Korkuttu ev halkını
Tutup kalın gönünden
Attım onu dışarı
Kızıp bir tekme attım
Bir daha gelme, dedim
Baktım havlıyor yine
Ağzına kemik verdim.
Muzaffer’dir adım
Hayvanları severim
Yumuşak huyluyumdur
Kızarsam köteklerim.
Kayıt Tarihi : 16.2.2021 23:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muzaffer Arslan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/16/sokak-iti-ve-ben.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!