Sokak cocuklarinin yerine koyalim kendimizi. Ben öyle yaptim.
Üçüncü kez ev taşıyorum bugünlerde
Yeni bir hayata başlama umuduyla.
Ne yardım ne de teklif edenim var.
Belki birgün sorarlar umudu ise hayal.
Beni çoktan silmişler, düşünerek
Sadece kendime ederim zarar
Neden beklentim var hala anlayamıyorum?
Yaaa! Evsiz kaldım sokaklarda yaşıyorum.
Haaa! Birgün herhangi bir istasyonda
karşılaşır mıyız bilmiyorum?
Bu dünya adaletsizmiş benim yaşadıklarımı,
yinede yaşamayın bunu kalpten diliyorum.
Yağmurlar korkuturdu önceden artık korkmuyorum
Var, başımı sokacağım bir çok istasyon
yağmurdan sığınacağım sıra sıra köprüler
üşüdükçe ısınılacak banka otomatları
Bana yatak olacak bir çok parkda bankları.
hiç bir problemim olmayacak
kira derdi yok istasyonlar bedava
elektirik su faturası yok metro tünelleri sırada,
bir de suç işleyip attım mı kendimi mapusa...
Değme keyfime sıcak ekmek bir de çay olursa yanında.
Benim sokak çocuklarından ne farkım var
çabucak uyarım onlara.
onlar bebekken terkedilmişler
ben ise babayken
onlar terkedenleri tanımıyor,
ben ise tanıdıklarımdan utanıyorum.
Boş vermem lazım geçmiş günleri
utanma duygusunu unutmalıyım
bu sokakta yaşamanın temel gereği
zannetmem ama eğer ki özlerse akrabalarım beni
Yanından geçtikleri bir evsize 30 kuruş versinler
Sokağa düşersen bir ismin yoktur ve olmayacak
bütün insanlar bir anda seni tanımadan tanıyacaklar
ilk kez görseler bile sana aynı adı takacaklar
sokak serserisi adın
vah gençmiş ise soyadın olacak
o halde seni kimse tanıyamayacak ama
ne olur öldü deyin o dünyalar güzeli çocuklarıma
eğer birgün çöplükte rastlarsanız hatıralarıma
belki o zaman Allahtan korkarda,
Ne yaptık dersiniz vicdanınıza.
Bu sözlerim anlayana,
Akrabasını yalnız koyana
Sözüm yok allah razı olsun
Birşey yapmaya çalışana.
Kayıt Tarihi : 30.5.2006 12:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!