A-sokak çocukları meselesi!

Mutsuz bir hayat yaşar çocukların bazısı
Hepsi insan evladı, hepsi ana kuzusu
Yetim veya öksüzdür çoktur onun sızısı
Bedenen yahut ruhen ebeveyni ölüdür
Her tarafta yetim var sokaklar dopdoludur

Sokaklara düşmüşler itilip kakılırlar
Sömürülüp her tür pis işlere sokulurlar
Suçlu onlarmış gibi kem gözle bakılırlar
Sanki insan değil de başka mahluk dölüdür!
Bilakis beni- âdem hem Allah’ın kuludur!

Bu sokak çocukları gökyüzünden yağmadı
Bizim çocuklarımız bir kayadan doğmadı
Sokaklara taştılar evlere mi sığmadı?
Dar olan evler değil insanların soludur!
Tek endişeleri var parasıdır puludur

Aslında onlar hepsi toplumun eserleri
İhtiyaçları çoktur sonsuzdur kederleri
Üstü başları yırtık yok yatacak yerleri
Dinmiyor hiçbir zaman gözleri hep suludur
İstekleri ne ekmek ne Kızılay çuludur!

Yetimi itip kakan kıttır ahret inancı
Nasıl kaldırabilir cemiyet bu utancı
Öyle bir gevşeklik ki insanlığa yabancı
Bu tutum bu gidişat uçurumun yoludur
İblisin insanlığa attığı bir golüdür

Bu çocuklar acele sokaktan derilmeli
Hem dinî hem dünyevî eğitim verilmeli
Bu maddî ve manevî bir görev görülmeli
El atarsak birçoğu istikbalin gülüdür
Ailevî atmosfer emelde en uludur

Ozan Mikdadi