SoKaK ÇoCuĞu Şiiri - Sinan Karakaş

Ben bir sokak çocuğuyum, yerim yurdum yoktur benim,
Karnımı da doyururken, ne bulursam onu yerim,
Anam öldü, babam sarhoş, saldı beni sokaklara,
Ya parkta bankın üstünde, ya köprü altıdır yerim,

Herkes sıcak yatağında, ana baba kucağında,
Güzel bir gün görmedik ki, babamızın ocağında,
Söyleyin kim düşünecek, kimler çare üretecek,
Sokak çocuğu dediler, çocukluğumuzun çağında,

Bende de bir mide vardır, elbet ben de acıkırım,
Eğer hırsızlık yapmazsam, yattığım yerde ölürüm,
Sokak çocuğu kimsesiz, vallahi bizler sahipsiz,
Keyfimden yapıyor isem, gelin yüzüme tükürün.

Ne bulsak onu içeriz, zordur bize kış mevsimi,
Hayal edip ısınırız, duyan var mıdır sesimi,
Var mı bize sahip çıkan, var mı bize el uzatan,
Pişmanlık sonuç vermiyor, almış olsam da dersimi.

Bilirim çıban gibiyim, rahatsızlık vermekteyim,
Gelen giden kaşımakta, kaşıdıkça azmaktayım,
Yoktur hicranı kurutan, yoktur bize çözüm sunan,
Her zaman olduğu gibi, sokaklarda yatmaktayım.

Sinan Karakaş