*Sokak Çocuğu* Şiiri - Ramazan Ateş

Abi bana değmeyin,
Ben sokak çocuğuyum.
Abla üstün pis olur,
Çamurlu ve tozluyum.

Bende güzel anamın,
Sevinçle doğurduğu.
Belki de bir babanın,
Hayalini kurduğu.

İşte öyle bir çocuk,
Bu dünyaya gelmişim.
Adım sokak çocuğu,
Sokağı dost bilmişim.

Kimse beni görmüyor,
Devlet bile kör bana.
Ben ölmüşüm kimene,
Tinercisin der bana.

Kimimiz tiner koklar,
Ki soğuktan ölmesin.
Kimimiz kap kaç yapar,
Doğru eğri ne bilsin.

Alıpta diyen var mı?
Bu yaptığın yanlıştır.
Açmısın soran var mı?
Al bir lokma atıştır.

Bırak beni köşemde,
Tek kıvrılıp yatayım,
Ya al beni eğitte,
Ben de adam olayım.

Sorumluluk duyanlar,
Düşünmeli az beni;
Doğuracak analar,
Kıymetini bilmeli.

Sokak çocuğuyum,
Ne taşım nede kaya,
Bende etten kemikten,
İnsan geldim dünyaya.

Ben sokakta doğmadım,
Doğuranlar var beni,
Sokak çocuğu adım,
Atanlara sor beni.

Ramazan Ateş/ Enschede- 31.10.2005