Kendimi gördüğümde, kimsecikler yoktu sokakta,
Başbelası yalnızlığın ürküten yalınlığıydı sırıtan,
Yaşanabilir bir kaç an var mı diye bakındım,
İnadına bastırdı omuzlarıma karanlık gece.
Basit bir saman kağıt aradım ve bir kalem,
Yalnızlığı aktarmak için yarınlarıma,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.