Sokağa Bakan Pencerem Şiiri - Gökhan Tan

İki oda,sekiz duvar bir evim vardı.
Bir o kadar da pencerem
Üst kattaki komşumla,müşterek kullanırdım penceremin birini
Öğleye doğru çamaşırlar sarkardı,altta iç çamaşırları üstte nevresim takımları
Akşama doğruda masa örtüsünü boca ederdi,güvercin gurultularıyla uyanırdım her sabah
Oysa,ben en çok sokağa bakan penceremi severdim
Sokağa bakan penceremden deniz görünürdü,haliyle gemiler ve insanlar
Lakin,işitemezdim seslerini
Sokağa bakan penceremden,bir tek tren sesleri duyardım,acı tren sesleri
Sokağa bakan penceremde,kulağımda acı bir tren sesi
Feryat etmekte sanki her insan,batmak üzere geçen her gemi.
Sokağa bakan penceremden deniz görünürdü,haliyle gemiler ve insanlar.
Lakin işitemezdim seslerini