İşte zamandışılığını artık gördüğün,
apaçıklığın katran karası.
Dündür o, belki gelecek.
Ne gelecekse gelir, sen orda
yeni yoğunluklara hazır,
terketmiş, unutmuş ve biten.
Apaçıklığında coşan ne,
anlatılmaz, yaşanır, umut
bir varsayım, sevinir yapın.
Bırakıp lüzumsuz karanlığı,
kendiliğinden gelecek olana açıl,
unuttuğun ne varsa tekrar elinde.
Uzaklık anlamsızca dökülür,
incecik tül perdesine duyarlığının.
Bırak ve kur yalnız saatlerini,
bütün insanlara uzanan sohbetin.
Yalnızlık havadan ağır sohbettir,
bir kez duyan olmuşsa.
06/02/2010
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 6.2.2010 15:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Oflazoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/06/sohbet-38.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!