Acımasız rüzgara direnen söğüt ağacı gibiyim.
Ufacık bir esinti,
Sallıyor kocaman gövdemi, dağılıyorum.
Söğüdün yaprakları gibi, uçuşuyor incecik dallarım.
Söğüt dalı gibi sallanıp,
savruluyorum rüzgarda dört bir yana
Seni seviyorum diyenin, peşinden koşuyorum.
söğüt ağacı bana nedense hep mezarı ansımsatır...ölü aşklarım efil efil serinliğinde demlenir...
çok teşekkürler dostum....saygılar tebrikler......
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta