Bahçede bir söğüt var, yapayalnız kalmış,
Sanki halimi anlatıyor bana.
Dalları hep eğilmiş, yere sarkmış,
Her bakışta derdimi hatırlatıyor bana.
O yalnız tek başına,
Aslında ben de yalnızım,
O hasret bir arkadaşına,
Bense hasretim bitmeyen aşkıma.
Senin gibi yaprakları süs vermiş,
Ben ise seni taşıyorum dallarımda.
Bir hüzün belirmiş sonbaharda,
Ben de hüzünlüyüm aşkımda.
Bir kaç gün sonra yaprağı solacak,
Dökülecek öylece toprağına.
Kim bilir belki sen de kopacaksın,
Elveda diyeceksin bu aşkıma.
Söğüt ölüme gömülecek sessizce,
Aniden yapayalnız bir gece,
Sensiz bense aynen öylece,
Söğüt misali ölüme gömüleceğim.
Gireceğim acımasız bir mevsime,
Bilemem bir daha gelir miyim kendime?
Sen ise gideceksin kendince,
Ben ise öleceğim, sessizce...
21 Eylül 1996 Cumartesi.
Yusuf Bulut 2Kayıt Tarihi : 25.2.2015 21:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne demişler:
'Söğüdün çürüğü özünden olurmuş,
Yar için ağlayan da gözünden olurmuş.'
Şiirde de bahsedildiği gibi.
Tebrik ederim.
Güzeldi..
sade bir dil veeeeee güzel bir şiir..
Sanki halimi anlatıyor bana.
Dalları hep eğilmiş, yere sarkmış,
Her bakışta derdimi hatırlatıyor bana...
Akıcı, harika anlatım...Kutlarım, yüreğinize sağlık...
TÜM YORUMLAR (19)